proζect

mitroo || σημείο 2.0

*H παράσταση είναι εμπνευσμένη από καταγεγραμμένες λέξεις μιας άστεγης. Βρέθηκαν τυχαία στον Εθνικό Κήπο.

Το mitroo μετά την παρουσίαση του στο Χοροχρόνο του Βοτανικού (Δεκέμβρης '15 -Γενάρης'16), συνεχίζει την πορεία – ερευνά του και εξελίσσεται μέσα σε ένα ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου. Συνεχίζουμε να αναζητάμε τις δονήσεις των λέξεων που βρέθηκαν στον δρόμο, για το πώς φτάσαμε ως εδώ, σε ένα χώρο ορόσημο των τελευταίων 50 χρόνων. Τόσο δυνατός σε μνήμες όσο και αμφιλεγόμενος στην μέχρι σήμερα χρήση του. Εκεί ανάμεσα σε συνθήματα , στην αίθουσα 13 του κτηρίου Γκίνη, αναζητάμε ένα καινούριο μητρώο.

Ένα καλλιτεχνικό πάζλ αναδομείται και επικοινωνεί εκ νέου:

Το θέατρο εδώ, συνομιλεί με τα εικαστικά, τη μουσική, το βίωμα και με όπλο το χιούμορ μορφοποιεί μαζί με το κοινό, τις έννοιες της οικογένειας, της εργασίας, του έρωτα, της απελευθέρωσής και της σωτηρίας. Πρώτη ύλη όλα όσα μας βαραίνουν και θέλουμε να αφήσουμε, ήχοι και υλικά που μας έχουν σημαδέψει.

Σε φυσικό τόπο και χρόνο μια γυναίκα συστήνεται και μαζί της μια ολόκληρη κοινωνία, με όλα τα ευχάριστα και τα συγκαλυμμένα, τα σκοτεινά και όλα όσα διψούν για φως.
Μήτρα λέξεων ,σκέψεων και αντικείμενων η παράσταση αναμετριέται με τις επιλογές που μας παραμόρφωσαν , μας αποξένωσαν και αναζητά μαζί με τον θεατή
την Μ ε τ α μ ό ρ φ ω σ η.

«Είναι σημαντικό να γνωριστούμε…»

Kάθε παράσταση είναι μοναδική, όπως και η σύνθεση των θεατών της.